Cesarskie cięcie - jakie są powikłania?

Cesarskie cięcie to przede wszystkim operacja, która w przypadku komplikacji ma uratować życie dziecka i matki. Niektóre kobiety widzą w nim także lepszą wersję porodu siłami natury. W końcu do cesarskiego cięcia można się przygotować, ustalić dokładną datę porodu, a także ograniczyć ewentualne uszkodzenia narządów rodnych kobiety. Istnieje jednak wiele powikłań, które mogą towarzyszyć cesarskiemu cięciu. Więcej dowiesz się z naszego artykułu!

Cesarskie cięcie - historia

Nazwa tej operacji wiąże się ze starożytnym Rzymem. Prawo zakazywało tam pochówku ciężarnej kobiety razem z płodem. Cesarskie cięcie wykonywano więc na zmarłych kobietach, których dzieci czasami przeżywały. Legenda głosi, że takim sposobem miał przyjść na świat Juliusz Cezar. Przeczy temu fakt, iż jego matka zmarła tylko 10 lat przed nim. Pierwsze udane cesarskie cięcie, odbyło się w 1622 roku - był to zabieg ratujący życie zarówno matki, jak i dziecka. Ta operacja była jednostkowym przypadkiem - zazwyczaj cesarskie cięcie kończyło się śmiercią rodzącej. Dopiero włoski położnik Eduardo Porro (1842-1902) opracował metodę, która ograniczyła śmiertelność kobiet do 60%. Od tamtych czasów nastąpił znaczny rozwój medycyny i technik operacyjnych, wprowadzono także znacznie lepsze metody zwalczania infekcji wywoływanych przez zarazki. Nadal jednak niebezpieczeństwo związane z cesarskim cięciem (ciężki uszczerbek na zdrowiu, zgon matki) jest nawet trzykrotnie większe niż to przy porodzie naturalnym.

Cesarskie cięcie - wskazania

Aktualnie cesarskie cięcie to efekt ogromnego postępu w medycynie - to dzięki temu zabiegowi spadły powikłania i zgony okołoporodowe dzieci, a także ich matek. Jakie są wskazania do wykonania tej operacji? Dzielimy ja na planowe cięcia cesarskie i nagłe cięcia cesarskie.

Wskazania do planowego cięcia cesarskiego:

złe ułożenie płodu (poprzeczne, skośne, miednicowe),
masa płodu powyżej 4500 g,
wady anatomiczne miednicy,
wady płodu, które uniemożliwiają poród naturalny, np. duże guzy na zewnątrz ciała, powiększony obwód głowy, przepukliny kręgosłupa,
łożysko przodujące.

Ponadto często wykonuje się cesarskie cięcie przy ciążach mnogich, wadach i mięśniakach macicy, nowotworze szyjki macicy, a także chorobach przenoszonych drogą płciową. Te wskazania są jednak względne i zależą od indywidualnej decyzji lekarza.

Wskazania do nagłego cięcia cesarskiego:

brak postępu w I bądź II okresie porodu,
zagrażająca zamartwica płodu (nieprawidłowy zapis KTG), podejrzenie pęknięcia ściany macicy,
przedwczesne oddzielenie się łożyska,
infekcja wewnątrzmaciczna,
ciężki stan przedrzucawkowy.

Ile trwa cesarskie cięcie? I jak wygląda?

W przypadku planowanego cesarskiego cięcia lekarz w ostatnich tygodniach ciąży ustala z ciężarną termin operacji, a także opowiada o przygotowaniu do niej. Zazwyczaj kobieta musi pojawić się w szpitalu dzień wcześniej, razem z wyprawką dla niemowlaka, a także badaniami i kartą ciąży. Przed operacją nie można nic jeść ani pić słodkich napojów.

Znieczulenie, jakie stosuje się do cesarskiego cięcia, może być podpajęczynówkowe (kobieta jest przytomna, ale nie czuje bólu) bądź ogólne (narkoza). Po odkażeniu dolnej połowy brzucha i spojenia łonowego lekarz wykonuje nacięcie na długość około 15 cm. Następnie rozcina kolejne powłoki brzuszne aby dostać się do macicy. Wyciąga dziecko, najczęściej najpierw główkę, potem resztę ciała. Noworodek po przyjściu na świat nie zawsze płacze - czasem potrzeba kilku minut, aby usłyszeć go po raz pierwszy. Po wyjęciu malucha, powłoki trzeba zaszyć, a na zewnątrz założyć estetyczny szew. Cała operacja trwa średnio około 30 minut.

Cesarskie cięcie - powikłania

Każda operacja wiąże się z możliwością wystąpienia powikłań. W przypadku cesarskiego cięcia są to między innymi:

ryzyko zgonu okołoporodowego z powodu zakażeń, krwotoków,
powikłania związane ze znieczuleniem,
ryzyko konieczności usunięcia macicy, aby uratować życie matki,
możliwość uszkodzenia narządów jamy brzusznej podczas otwierania powłok brzusznych (najczęściej pęcherza moczowego),
powstawanie zrostów wewnątrzbrzusznych (które mogą być przyczyną bólów podbrzusza, zaparć, bolesnych stosunków płciowych itp.),
wysokie prawdopodobieństwo nieprawidłowego obkurczania się macicy,
możliwe komplikacje w kolejnych ciążach, w tym na przykład ryzyko ciąży ektopowej, ryzyko łożyska przodującego itd.

Rekonwalescencja po cesarskim cięciu zazwyczaj trwa dłużej niż przy porodzie naturalnym. Jeżeli operacja przebiegła bez powikłań, mama z dzieckiem wraca do domu po około 5 dniach.